Viva Mexico!
Door: diedopdefiets
Blijf op de hoogte en volg Diederik
15 December 2010 | Mexico, Bacalar
De eerste maya stad die ik te zien krijg in midden Amerika is het oude Tulum! Tulum staat op de rotsen en kijkt uit over de zee. Het is volledig ommuurt en het kasteel van Tulum is bijna geheel in takt. Het is erg warm, gelukkig is er een trap gemaakt naar het strand en kunnen zo alle touristen even afkoelen. Ik ben zo blij dat ik hier niet in zomertijd ben. Dan is het nog 10 graden warmer!
Mijn USA oom Daan, heeft me het national park Sian Ka´an aangeraden en nadat ik op internet een hotel heb gevonden waar ik mag kamperen besluit ik dus de weg naar Sian Ka`an in te slaan.
Na vijf kilometer houd het asvalt op en ik kom op een gravel weg met allemaal gigantische kuilen. De Santos piept en kraak, maar het uizicht maakt het meer dan goed. Aan de linker kant is de caribische zee, en aan de rechterkant is de Laguna Daartussen is een landstrook van zo een 100 tot 200m breed waar de weg loopt. Onderweg wordt ik nog ingehaald door een moterrijder. Het blijkt een canadees te zijn die een koffie winkel in Punto Allen heeft opgericht en ik moet straks zeker bij hem langs gaan.
Ik kom aan in Punto Allen dat aan het eind van de landstrook licht. En ga naar het hotel. Er staat al een bordje met Welkom Biker, en een paar aardige amerikanen die hier geémigreerd zijn wijzen me een prachtig plekje op het strand waar ik me tent op mag zetten. De rest van de middag loop ik rond in Punto Alleen, waar een hele fijne sfeer heers. Er zijn wel touristen maar er zijn meer lokals. En de Amerikanen die worden aangetrokken door Sian Kaán. Zijn tog ander soort mensen dan de Amerikanen, in het touristen ghetto cancun. Ik loop de haven op en vind daar al snel een mexicaan. Victor. die mij voor 100 peso wel wil overzetten naar Vigia Chiko zodat ik van daar uit verder kan fietsen en niet terug hoef naar Tulum.
S´avonds ga ik opzoek naar eten en blijken er alleen maar seefood restaurants te zijn. Vis is nou niet echt mijn favoriete eten maar nu kan ik er niet meer onderuit. Ik bestel de gefrituurde variant in de hoop dat het zo min mogelijk naar vis zal smaken maar het gaat meteen al fout. Ik zie de kok naar het aquriam lopen om daar met een schepnet een vis uit te halen, dit is zo niet de bedoeling! Een kwartier later wordt de vis direkt uit de frituur op mijn bord gelecht, wat nu? Ik heb spontaan geen honger meer. Ik besluit om eerst de kop en de staart er af te zagen in de hoop dat het er lekkerder uit gaat zien en dat helpt iets. Ik snij een paar stukken van de vis af maar de enige manier om de graten er uit te halen is met mijn handen. Het is maar goed dat ik helemaal alleen uit eten was en dat niemand mij heeft zien eten. Behalven de Nederlanders uit mijn hotel dan die één tafel naast me aan het eten waren en sinds die avond geen woord meer met me gesproken hebben.
Na twee dagen Punta Allen begin ik steeds meer van dit vissers/touristen dorpje te houden. Zo is er maar een paar uur stroom per dag omdat alle stroom opgewekt moet worden met een diessel agregraat. (en dat in een NP). Om vijf uur, als het donker wordt gaat de stroom aan, en om 11 uur is het bet tijd en gaat voor het hele dorp de stroom er weer af. Overdag is er even stroom tussen half 11 en 1 om de benodighe huishoudelijke werkzaamheden uit te voeren. In tegenstelling tot alleandere plaatsen in mexico waar ik geweest ben, staat er dus niet 24 uur per dag een televisie aan, maar slechts een uurtje of 8.
De laatste dag in Sian Kaán schrijf ik me in voor een tour. Met nog vier mexicaanse touristen gaan we aan boord van een speedboot op zoek naar dolfijnen. Nadat we die gevonden hebben racen we door de kanaaltjes tot dat we een Krokodil gevonden hebben. Snel een foto en meteen door naar een eiland in de laguna waar tientallen pelikanen aantreffen. Vervolgends achtervolgen we nog een kwartier lang een schildpad totdat die eindelijk met zijn hoofd boven water komt. Als laatste snorkelen we nog een uur tussen de exotische vissen in het koraal reef en dan keren we weer terug naar punta allen.
De volgende ochtend laat ik me fiets op de bood van Victor en racen we nog één keer over de laguna voordat ik wordt afgezet op een minstens even slechte gravel road, als het kuilen spoor wat ik eerder gefiets heb van Tulum naar Punta Allen. Zestig kilometer lang fiets ik door de jungle met zo een 13 kilometer peer uur. Meer laat de weg niet toe. De begroeing is zo dicht dat het een dak boven de weg vormt en er wijnig licht doordringt. Best indrukwekkend, maar ik ben blij als ik in Fellipe Carillo Puerte ben waar ik een mooi hotel uitzoek na drie dagen kamperen en drie overnachtingen in Tulum in het smerigste hostel van Mexico en omstreken.
Mijn kamer is bijna even mooi als de 200 dollar rooms in Venice beach waar ik in het was hok werkte, alleen de handdoeken zijn hier wat minder mooi gevouwen. Gelukkig breng ik daar snel verandering in. Overrigens hoefde ik de 24 dollar voor het hotel niet zelf te betalen. Kreeg het van mijn kleine zusje als verlaat verjaardags kado.
Tijdens de afgelopen twee dagen fietsen heb ik zo een 15 autos gezien. Daar komt nu echter verandring in. Van Felippe Carillo Puerte gaat alleen de freeway naar het zuiden en kan ik mij meten met de mexicaanse stuurmans kunsten. Op wikitravel wordt al gewaarschuwd dat de weg erg smal is zonder vluchtstrook en dat wordt nog eens bewezen door google streetvieuw. Als ik echter om zeven uur begin met fietsen blijken er het afgelopen jaar werkzaamheden geweest te zijn dus rij ik op een 3 meter breede vluchtstrook. Halverwege wordt de maximum snelheid verhoogt van 80 naar 100 maar veel autos zijn te zwaar beladen, of zijn uberhoupt niet in staat om deze snelheid te halen. Viva Mexico!
Eigenlijk gaat alles perfect sinds mijn aankomst in Mexico. Heb het plezier voor het fietsen weer terug gekregen, er is ongelooflijk veel te zien, de Mexicanen zijn relaxt en vriendelijk en alles is super goedkoop. Ik kan in een hostel overnachten en drie keer per dag uiteten gaan en alsnog minder dan twintig euro uitgeven. Voolopig lijkt dit het idiale fietsland! Af en toe rijd er een militair colone langs maar ook de soldaten met machine geweren zwaaien naar me, of kijken lachend toe.
Op internet lees ik wel weer van schietgevechten tussen het leger en de drugsbendes (eergister hebben ze “de gekste” een kopje kleiner gemaaktmaar http://www.nu.nl/buitenland/2399460/baas-mexicaans-drugskartel-gedood.html ) maar als ik dan de plaatsnamen intyp op google is het meestal toch in het noorden van het land, ver van mij vandaan
Ik verblijf in in Bacalar, op 30 km van de Belize grens. Er is een mooi meer en vandaag wezen kano-en met een engelse backpacker. Ook nog even wezen snorkelen in de Cenotes Azul maar die waren minder indrukwekkend. Morgen steek ik de grens over met belize. De enige touristische atraktie in Belize city is een boot nemen naar een beter oord, maar dat sla ik af. Ik fiets dus naar Orange Walk vlak over de grens en kijk of ik daar een jungle tour kan doen (Jaguars spotten). Vanaf Orange Walk loop er een gravelweg naar guatemala die uitkomt in Tikal NP. (Wordt sterk aangeraden onder andere door mijn oom Pieter). Het is alleen de vraag of ik daar wel de grens over mag steken naar guatemala en of het er veilig is.
Ik zal even op een reitje zetten wat ik over deze weg gevonden heb op internet. Alleen begaanbaar met 4 wheeler in het droogseizoen. Soms waad je alsnog tot aan je knien in het water. Beste manier is hiken of horseback riding. Halverwege licht een gigantische maya town (3 bij 3 km) die pas 40 jaar geleden gevonden is en die slechts door 20 touristen per jaar bezocht wordt. Naast deze maya town is er nog een ranger station ergens halverwege maar voor de rest is het 200km jungle. Ik moet hier dus nog even goed over nadenken:p.
Als laatste staat sinds vier dagen ook mijn terugkomst datem bekend. Ik vlieg 28 januarie twee uur smiddags uit Liberia Costa Rica, en land 29 januarie 9 uur sochtends op brussul. Ik verwacht dus rond een uurtje of twee op Amsterdam CS te staan.
Zodra ik beter internet heb upload ik de fotos en videos van het prachtige sian ka´an.
Mijn USA oom Daan, heeft me het national park Sian Ka´an aangeraden en nadat ik op internet een hotel heb gevonden waar ik mag kamperen besluit ik dus de weg naar Sian Ka`an in te slaan.
Na vijf kilometer houd het asvalt op en ik kom op een gravel weg met allemaal gigantische kuilen. De Santos piept en kraak, maar het uizicht maakt het meer dan goed. Aan de linker kant is de caribische zee, en aan de rechterkant is de Laguna Daartussen is een landstrook van zo een 100 tot 200m breed waar de weg loopt. Onderweg wordt ik nog ingehaald door een moterrijder. Het blijkt een canadees te zijn die een koffie winkel in Punto Allen heeft opgericht en ik moet straks zeker bij hem langs gaan.
Ik kom aan in Punto Allen dat aan het eind van de landstrook licht. En ga naar het hotel. Er staat al een bordje met Welkom Biker, en een paar aardige amerikanen die hier geémigreerd zijn wijzen me een prachtig plekje op het strand waar ik me tent op mag zetten. De rest van de middag loop ik rond in Punto Alleen, waar een hele fijne sfeer heers. Er zijn wel touristen maar er zijn meer lokals. En de Amerikanen die worden aangetrokken door Sian Kaán. Zijn tog ander soort mensen dan de Amerikanen, in het touristen ghetto cancun. Ik loop de haven op en vind daar al snel een mexicaan. Victor. die mij voor 100 peso wel wil overzetten naar Vigia Chiko zodat ik van daar uit verder kan fietsen en niet terug hoef naar Tulum.
S´avonds ga ik opzoek naar eten en blijken er alleen maar seefood restaurants te zijn. Vis is nou niet echt mijn favoriete eten maar nu kan ik er niet meer onderuit. Ik bestel de gefrituurde variant in de hoop dat het zo min mogelijk naar vis zal smaken maar het gaat meteen al fout. Ik zie de kok naar het aquriam lopen om daar met een schepnet een vis uit te halen, dit is zo niet de bedoeling! Een kwartier later wordt de vis direkt uit de frituur op mijn bord gelecht, wat nu? Ik heb spontaan geen honger meer. Ik besluit om eerst de kop en de staart er af te zagen in de hoop dat het er lekkerder uit gaat zien en dat helpt iets. Ik snij een paar stukken van de vis af maar de enige manier om de graten er uit te halen is met mijn handen. Het is maar goed dat ik helemaal alleen uit eten was en dat niemand mij heeft zien eten. Behalven de Nederlanders uit mijn hotel dan die één tafel naast me aan het eten waren en sinds die avond geen woord meer met me gesproken hebben.
Na twee dagen Punta Allen begin ik steeds meer van dit vissers/touristen dorpje te houden. Zo is er maar een paar uur stroom per dag omdat alle stroom opgewekt moet worden met een diessel agregraat. (en dat in een NP). Om vijf uur, als het donker wordt gaat de stroom aan, en om 11 uur is het bet tijd en gaat voor het hele dorp de stroom er weer af. Overdag is er even stroom tussen half 11 en 1 om de benodighe huishoudelijke werkzaamheden uit te voeren. In tegenstelling tot alleandere plaatsen in mexico waar ik geweest ben, staat er dus niet 24 uur per dag een televisie aan, maar slechts een uurtje of 8.
De laatste dag in Sian Kaán schrijf ik me in voor een tour. Met nog vier mexicaanse touristen gaan we aan boord van een speedboot op zoek naar dolfijnen. Nadat we die gevonden hebben racen we door de kanaaltjes tot dat we een Krokodil gevonden hebben. Snel een foto en meteen door naar een eiland in de laguna waar tientallen pelikanen aantreffen. Vervolgends achtervolgen we nog een kwartier lang een schildpad totdat die eindelijk met zijn hoofd boven water komt. Als laatste snorkelen we nog een uur tussen de exotische vissen in het koraal reef en dan keren we weer terug naar punta allen.
De volgende ochtend laat ik me fiets op de bood van Victor en racen we nog één keer over de laguna voordat ik wordt afgezet op een minstens even slechte gravel road, als het kuilen spoor wat ik eerder gefiets heb van Tulum naar Punta Allen. Zestig kilometer lang fiets ik door de jungle met zo een 13 kilometer peer uur. Meer laat de weg niet toe. De begroeing is zo dicht dat het een dak boven de weg vormt en er wijnig licht doordringt. Best indrukwekkend, maar ik ben blij als ik in Fellipe Carillo Puerte ben waar ik een mooi hotel uitzoek na drie dagen kamperen en drie overnachtingen in Tulum in het smerigste hostel van Mexico en omstreken.
Mijn kamer is bijna even mooi als de 200 dollar rooms in Venice beach waar ik in het was hok werkte, alleen de handdoeken zijn hier wat minder mooi gevouwen. Gelukkig breng ik daar snel verandering in. Overrigens hoefde ik de 24 dollar voor het hotel niet zelf te betalen. Kreeg het van mijn kleine zusje als verlaat verjaardags kado.
Tijdens de afgelopen twee dagen fietsen heb ik zo een 15 autos gezien. Daar komt nu echter verandring in. Van Felippe Carillo Puerte gaat alleen de freeway naar het zuiden en kan ik mij meten met de mexicaanse stuurmans kunsten. Op wikitravel wordt al gewaarschuwd dat de weg erg smal is zonder vluchtstrook en dat wordt nog eens bewezen door google streetvieuw. Als ik echter om zeven uur begin met fietsen blijken er het afgelopen jaar werkzaamheden geweest te zijn dus rij ik op een 3 meter breede vluchtstrook. Halverwege wordt de maximum snelheid verhoogt van 80 naar 100 maar veel autos zijn te zwaar beladen, of zijn uberhoupt niet in staat om deze snelheid te halen. Viva Mexico!
Eigenlijk gaat alles perfect sinds mijn aankomst in Mexico. Heb het plezier voor het fietsen weer terug gekregen, er is ongelooflijk veel te zien, de Mexicanen zijn relaxt en vriendelijk en alles is super goedkoop. Ik kan in een hostel overnachten en drie keer per dag uiteten gaan en alsnog minder dan twintig euro uitgeven. Voolopig lijkt dit het idiale fietsland! Af en toe rijd er een militair colone langs maar ook de soldaten met machine geweren zwaaien naar me, of kijken lachend toe.
Op internet lees ik wel weer van schietgevechten tussen het leger en de drugsbendes (eergister hebben ze “de gekste” een kopje kleiner gemaaktmaar http://www.nu.nl/buitenland/2399460/baas-mexicaans-drugskartel-gedood.html ) maar als ik dan de plaatsnamen intyp op google is het meestal toch in het noorden van het land, ver van mij vandaan
Ik verblijf in in Bacalar, op 30 km van de Belize grens. Er is een mooi meer en vandaag wezen kano-en met een engelse backpacker. Ook nog even wezen snorkelen in de Cenotes Azul maar die waren minder indrukwekkend. Morgen steek ik de grens over met belize. De enige touristische atraktie in Belize city is een boot nemen naar een beter oord, maar dat sla ik af. Ik fiets dus naar Orange Walk vlak over de grens en kijk of ik daar een jungle tour kan doen (Jaguars spotten). Vanaf Orange Walk loop er een gravelweg naar guatemala die uitkomt in Tikal NP. (Wordt sterk aangeraden onder andere door mijn oom Pieter). Het is alleen de vraag of ik daar wel de grens over mag steken naar guatemala en of het er veilig is.
Ik zal even op een reitje zetten wat ik over deze weg gevonden heb op internet. Alleen begaanbaar met 4 wheeler in het droogseizoen. Soms waad je alsnog tot aan je knien in het water. Beste manier is hiken of horseback riding. Halverwege licht een gigantische maya town (3 bij 3 km) die pas 40 jaar geleden gevonden is en die slechts door 20 touristen per jaar bezocht wordt. Naast deze maya town is er nog een ranger station ergens halverwege maar voor de rest is het 200km jungle. Ik moet hier dus nog even goed over nadenken:p.
Als laatste staat sinds vier dagen ook mijn terugkomst datem bekend. Ik vlieg 28 januarie twee uur smiddags uit Liberia Costa Rica, en land 29 januarie 9 uur sochtends op brussul. Ik verwacht dus rond een uurtje of twee op Amsterdam CS te staan.
Zodra ik beter internet heb upload ik de fotos en videos van het prachtige sian ka´an.
-
15 December 2010 - 08:03
Grote Zus:
ik ben niet klein! -
15 December 2010 - 08:49
Maarten:
Hej Died,
''De Santos piept en kraakt''
Zelfs je Santos wil misschien af en toe wat olie hebben ;)
Het beste,
Maarten
-
15 December 2010 - 10:50
Grote Broer:
Haha sjonge wat een zus heb je ook.
Zelfs ik had een cadeautje voor je -
15 December 2010 - 12:08
Kleine Broer:
Je bent wel klein -
15 December 2010 - 12:17
Willem:
Mooi verslag, zoonlief, jij gaat straks thuis ook handdoeken vouwen! -
15 December 2010 - 16:30
Luiefietser:
..... me fiets op de bood .....
Ik ben onderhand aardig gewend aan je schrijfstijl, maar dit is toch echt te gek hoor!
Het is maar goed dat je weet wanneer je weer terugkomt en DAT je weer terugkomt, want met al die spaanse woorden blijft er kennelijk te weinig ruimte over voor hele gewone Nederlandse woorden! :)
En handig he? zo'n goedkoop land dat je rustig kunt doen waar je zin in hebt, zonder 'puzzelen' met geld. Maar ook vreemd om zo'n rijke stinkerd te zijn met een backpackersbudget.
Geniet er maar van! Paulien -
15 December 2010 - 16:58
Marjolijn:
Leuk weer als van ouds op de fiets en met de tent. En wat een boel kustgebieden waar je nu langs komt. Volgens pappa heeft Piet Hein hier ergens gevaren.
Merk je al iets van kerst? Wij gaan vast Mexicaans eten met kerst. (dat zal wel overal een beetje hetzelfde zijn of eten ze in Belize weer anders dan in Mexico?). Goede tocht, dank voor verslag ! :) :) :) -
15 December 2010 - 18:17
Omoes:
Ha diedrik
Mijn reactie is weg dus nog maareens, maar dat leukt nooit zo goed
Fijn dat je fiets animo weer gehee lop orde is
Ideaal om een grote zus te hebben die van die mooie verjaarscadeaus geeft
Alle verhaeln gaan ineen raend tempo Ik kan me niet voor5stellen adt je adt allemaal op de foets doe
Ik verheug me enorm op je thuiskomst en ik hoop dat je een middag rotterdam boekt en dan met kaart hier komt dan kunnen we alles nog eens na beleven geniet vooral van dit laatste deel Lifsvavn omoes -
16 December 2010 - 14:45
Marc:
Died! Dat klinkt als de ideale weg!! -
16 December 2010 - 18:09
Annette:
Wat een mooi verslag en leuke foto's,, iet er maar goed van en ik hoop je snel weer te zien als terug bent. Dat wordt veel verhalen vertellen! Fijn kerstmis daar, En Tikal is erg mooi mocht het nog lukken daarheen te gaan,
liefs Annette -
16 December 2010 - 19:18
Nora:
heey diedje,
Wat zit je verhaal weer vol prachtige spelfouten!! Wijnig? gelecht??
Hopelijk komt dat weer goed als je terug bent :P
Maar wel echt weer super vette dingen!!
Kies maar de veiligste weg ;)
XX -
19 December 2010 - 19:43
Maatje:
Je hebt in ieder geval weer een beetje kunnen aansterken met die taco's want ik heb de indruk uit wat je hebt geschreven dat je vooral op noodles leefde die je alleen hoeft te weken. (tenminste in de nationale parken) en dat je in Los angeles alleen ontbijt kreeg en verder maar moest kijken waar je at. of klopt dat niet? en heb je daar ook lekker tropisch fruit? Ik hoop erg dat je banden het houden met die slechte wegen. Marc gebruikte op een goed moment sokken om de zwakste plekken te verstevigen. Wordt er eigenlijk überhaupt gefietst? ik ben ontzettend benieuwd hoe je het maakt. ook veel sterkte op je verdere reis !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
