Eerste mijlpaal: Yellowstone:)!
Door: diedopdefiets
Blijf op de hoogte en volg Diederik
06 September 2010 | Verenigde Staten, West Yellowstone
Na 1400 km voorbij razende autos kom ik dan eindelijk aan in Polaris waar ik op de Gread Devide Route stap. Deze Mountainbike route loopt van Canada tot Mexico en is voor 80 % onverhard en zeer autoluw. Nadat ik een paar uur lang lekker in het midden van de weg heb gereden ,zonder ook maar één keer achterom te hoeven kijken of er niet een Amerikaan op het punt staat om mij van de weg af te rijden, kom ik ook achter de nadelen van deze route. Wat gaat dit traag! Waar ik normaal gesproken wel 18km per uur haal kom ik op het gravel niet verder dan 15.
Het wordt later en later maar ik wil een informal campsite halen die op mijn kaart staat aangegeven. Ik volg de gravel road nu al 50 km zonder ook maar één teken van leven tegen te zijn gekomen. Alleen hele kuddes schapen en koeien staan soms op de weg die wijnig zin hebben om voor mij te wijken. De weg gaat zo stijl omhoog dat ik van me fiets afval en moet lopen. Langzaam verdwijnt de zon achter de bergen en het wordt koud. Met mijn allerlaatste krachten haal ik de pas van 2425 meter. Inmiddels is de temperatuur gezakt tot 5 graden. Dan volgt er een korte afdaling en ga ik van de route voor de campsite. Alleen de campsite is nog 1 km omhoog. Ik trek het echt niet meer en overweeg mijn tent gewoon maar naast de weg op te zetten. Maar dan zie ik op de flank van de berg een tentje staan, en voor het tentje is iemand aan het koken!
Eindelijk een teken van leven! Ik rij de laatste kilometer, en ontmoed daar Katherine, een wiskunde Studente uit Seattle. Wat ben ik blij om eindelijk iemand te zien! Je voeld je zo alleen namelijk hier in de bergen tussen de koeien schapen en beren. Ze blijkt ook de gread Divede te fietsen en samen koken we en word ik bijgepraat over de route. Inmiddels is het 10 uur en is de temperatuur tot het vriespunt gezakt. Ik ga slapen in mijn tent, Katharine slaapt onder een windzeiltje, en terwijl ik de hele nacht kou loop te lijden omdat ik vergeten ben sokken en een trui aan te doen beweert Katharina dat ze nergens last van heeft gehad.
De volgende ochtend fietsen we gezamelijk op en ze verteld dat ze al een keer van Mexico naar Canada is gelopen over de Pacific Crash trail en nu een andere route van noord naar zuid op de fiets wil doen. Dat ze een betere hiker is dan fietser blijkt dan ook snel. Mijn plan is om in twee dagen naar Yellowstone te fietsen, haar plan is om daar 4 dagen over te doen. Nadat we 50 km gezamelijk opgefietst hebben op een naar haar zeggen `moordend tempo` heeft zij haar geplande dagafstand al gedaan terwijl ik nog 75 km wil doen vandaag. We nemen dan ook afscheid maar spreken af na Yellowstone weer samen op te fietsen aangezien ik meer dan een week in yellowstone wil verblijfen.
"S avonds kookt een Amerikaan, Then, Mais-suppe voor me, hij heeft 4 jaar in Duitsland gewoond en wil graag zijn 10 woorden Duits weer ophalen. Als ik net in slaap ben gevallen schrik ik me kapot als er in eens een lamp op mijn tent word gericht. Diedrich, are you awake?, gelukkig het is de zware stem van Then. Ik stap naar buiten en zie gelijk waarom Then mij heeft wakker gemaakt, de helderste sterren hemel ooit. Volledig helder, geen maan, 2100 meter hoogte en binnen 200 km geen dorp met meer dan 250 inwoners te bekennen. Then weet aardig wat van de sterren en wijst mij op de Andromedanevel. Die schijnt heel bijzonder te zijn omdat hij heel ver weg staat maar Thens uitleg daarover is niet heel duidelijk. Dan komt er een woedende buurman uit zijn tent. Then heeft met zijn zware brullende stem de hele camping wakker geschreeuwt en boze buurman is niet zo geintresseert in Andromeda.
West yellowstone is het laatste dorp waar je voor een Christelijke prijs inkopen kan doen is mij verteld. Dus voordat ik yellowstone in ga koop ik 3 zakken pasta en 10 pakjes noedels 3 zakjes rijst en 5 repen chokola. Twee keer per dag brood eten ben ik allang van af gestapt. Brood is hier rond de 4 dollar, en het is zo Chemisch dat het geloof ik minstens tot 2015 houdbaar is. Als ik bezig ben dit allemaal in mijn fietstassen te puzzelen, komt er een andere fietser naar buiten ook met eten voor 2 weken bij zich. Hij steld zich voor als Maikel, en hij staat op dezelfde camping als waar ik heen wil. Maikel is al een maand in yellowstone. Hij werkt aan de wegen hier en slaapt na het werken in een tentje op de camping. Terwijl we door het prachtige yellowstone fietsen, verteld hij dat hij al 3 maanden van huis is en nu tot de winter in yellowstone wil werken. Daarna wil hij doorfietsen naar Seattle en daar een zeilboot kopen om mee naar Mexico te varen. Een beetje dezelfde route als ik dus maar dan anders.
Vandaag op de fiets naar Old faitful. Bij de eerste warm water bron die ik zie stap ik af. Dit is toch een soort van overwinning. Het water kookt bijna en is te heet om je hand in te stoppen. (spreek uit eigen ervaring). Old Faithful, de grootste Gijzer, en hoofdatractie van het park, zelf valt een beetje tegen. Het bestaat uit een afgezette vlakte met rondom hotels restourants en een gigantische parkeerplaats want geen enkele Amerikaan denkt er hier ook maar over verder dan één mijl lopen. De uitbarsting zelf is wel grappig. Er staat zo een harde wind dat de mensen aan één kant een aardige doushe over zich heen krijgen. Nu blijken al die luie Amerikaanen in eens wel te kunnen rennen.
S´middags is Maikel aan het brijen. Het vriest namelijk al in de nachten en hij wil graag een sjaal maken. Hij is al drie uur bezig en tot dus ver heeft die één lusje kunnen maken maar verder komt die niet met zijn kurses brijen die hij van internet heeft uitgeprint. Met mijn 12 jaar vrije school denk ik hem wel even te helpen, maar zodra ik die twee naalden in me handen heb blijk ik alles vergeten te zijn. Maar niet getreurt. Maikel plus brijwerk gaat naar de vrouw achter de receptie die hem binnen een half uur de kunst van het bijen bijbrengt. De volgende dag heeft hij zowaar 5 cm maar die verdwijnt dezelfde avond nog in het vuur als hij in het donker de helft van steken heeft laten vallen.
Ik vind het jamer om van Maikel afscheid te moeten nemen. Hij is echt een bijzondere man met de meest wilde ideeen en in staat om het positieve alles te zien. Dat het snachts vriest is fijn want nu kan die eindelijk melk en vlees kopen en koel bewaren. Dat hij 10 uur heeft lopen brijen voor niks is niet erg aangezien die nu weet hoe het moet en een mooier begin kan maken. Hij reist net als ik maar als het hem ergens bevalt dan zoekt hij daar een tijdelijke baan en blijft daar een paar maanden. Het brengt mij allemaal een beetje aan het twijfelen. Misschien moet ik straks ook maar gewoon eens ergens een maand op dezelfde plek verblijven.
Ik kampeer nu in de tuin van Stefe vlak bij de Mamoth hot springs (Wel heel mooi!!). Hij werkt voor de national park service en is dus een van de wijnige met internet in de wijde omgeving. Erg handel maar vooral grappig. Ik heb net met zijn drie kids op de Wi just dance gespeelt, wat tv gekeken een doushe genomen enz. Even bijkomen na een week buiten in de kou, zonder telefoon berijk, zonder internet, soms zonder eten, kortom zonder luxe.
Het wordt later en later maar ik wil een informal campsite halen die op mijn kaart staat aangegeven. Ik volg de gravel road nu al 50 km zonder ook maar één teken van leven tegen te zijn gekomen. Alleen hele kuddes schapen en koeien staan soms op de weg die wijnig zin hebben om voor mij te wijken. De weg gaat zo stijl omhoog dat ik van me fiets afval en moet lopen. Langzaam verdwijnt de zon achter de bergen en het wordt koud. Met mijn allerlaatste krachten haal ik de pas van 2425 meter. Inmiddels is de temperatuur gezakt tot 5 graden. Dan volgt er een korte afdaling en ga ik van de route voor de campsite. Alleen de campsite is nog 1 km omhoog. Ik trek het echt niet meer en overweeg mijn tent gewoon maar naast de weg op te zetten. Maar dan zie ik op de flank van de berg een tentje staan, en voor het tentje is iemand aan het koken!
Eindelijk een teken van leven! Ik rij de laatste kilometer, en ontmoed daar Katherine, een wiskunde Studente uit Seattle. Wat ben ik blij om eindelijk iemand te zien! Je voeld je zo alleen namelijk hier in de bergen tussen de koeien schapen en beren. Ze blijkt ook de gread Divede te fietsen en samen koken we en word ik bijgepraat over de route. Inmiddels is het 10 uur en is de temperatuur tot het vriespunt gezakt. Ik ga slapen in mijn tent, Katharine slaapt onder een windzeiltje, en terwijl ik de hele nacht kou loop te lijden omdat ik vergeten ben sokken en een trui aan te doen beweert Katharina dat ze nergens last van heeft gehad.
De volgende ochtend fietsen we gezamelijk op en ze verteld dat ze al een keer van Mexico naar Canada is gelopen over de Pacific Crash trail en nu een andere route van noord naar zuid op de fiets wil doen. Dat ze een betere hiker is dan fietser blijkt dan ook snel. Mijn plan is om in twee dagen naar Yellowstone te fietsen, haar plan is om daar 4 dagen over te doen. Nadat we 50 km gezamelijk opgefietst hebben op een naar haar zeggen `moordend tempo` heeft zij haar geplande dagafstand al gedaan terwijl ik nog 75 km wil doen vandaag. We nemen dan ook afscheid maar spreken af na Yellowstone weer samen op te fietsen aangezien ik meer dan een week in yellowstone wil verblijfen.
"S avonds kookt een Amerikaan, Then, Mais-suppe voor me, hij heeft 4 jaar in Duitsland gewoond en wil graag zijn 10 woorden Duits weer ophalen. Als ik net in slaap ben gevallen schrik ik me kapot als er in eens een lamp op mijn tent word gericht. Diedrich, are you awake?, gelukkig het is de zware stem van Then. Ik stap naar buiten en zie gelijk waarom Then mij heeft wakker gemaakt, de helderste sterren hemel ooit. Volledig helder, geen maan, 2100 meter hoogte en binnen 200 km geen dorp met meer dan 250 inwoners te bekennen. Then weet aardig wat van de sterren en wijst mij op de Andromedanevel. Die schijnt heel bijzonder te zijn omdat hij heel ver weg staat maar Thens uitleg daarover is niet heel duidelijk. Dan komt er een woedende buurman uit zijn tent. Then heeft met zijn zware brullende stem de hele camping wakker geschreeuwt en boze buurman is niet zo geintresseert in Andromeda.
West yellowstone is het laatste dorp waar je voor een Christelijke prijs inkopen kan doen is mij verteld. Dus voordat ik yellowstone in ga koop ik 3 zakken pasta en 10 pakjes noedels 3 zakjes rijst en 5 repen chokola. Twee keer per dag brood eten ben ik allang van af gestapt. Brood is hier rond de 4 dollar, en het is zo Chemisch dat het geloof ik minstens tot 2015 houdbaar is. Als ik bezig ben dit allemaal in mijn fietstassen te puzzelen, komt er een andere fietser naar buiten ook met eten voor 2 weken bij zich. Hij steld zich voor als Maikel, en hij staat op dezelfde camping als waar ik heen wil. Maikel is al een maand in yellowstone. Hij werkt aan de wegen hier en slaapt na het werken in een tentje op de camping. Terwijl we door het prachtige yellowstone fietsen, verteld hij dat hij al 3 maanden van huis is en nu tot de winter in yellowstone wil werken. Daarna wil hij doorfietsen naar Seattle en daar een zeilboot kopen om mee naar Mexico te varen. Een beetje dezelfde route als ik dus maar dan anders.
Vandaag op de fiets naar Old faitful. Bij de eerste warm water bron die ik zie stap ik af. Dit is toch een soort van overwinning. Het water kookt bijna en is te heet om je hand in te stoppen. (spreek uit eigen ervaring). Old Faithful, de grootste Gijzer, en hoofdatractie van het park, zelf valt een beetje tegen. Het bestaat uit een afgezette vlakte met rondom hotels restourants en een gigantische parkeerplaats want geen enkele Amerikaan denkt er hier ook maar over verder dan één mijl lopen. De uitbarsting zelf is wel grappig. Er staat zo een harde wind dat de mensen aan één kant een aardige doushe over zich heen krijgen. Nu blijken al die luie Amerikaanen in eens wel te kunnen rennen.
S´middags is Maikel aan het brijen. Het vriest namelijk al in de nachten en hij wil graag een sjaal maken. Hij is al drie uur bezig en tot dus ver heeft die één lusje kunnen maken maar verder komt die niet met zijn kurses brijen die hij van internet heeft uitgeprint. Met mijn 12 jaar vrije school denk ik hem wel even te helpen, maar zodra ik die twee naalden in me handen heb blijk ik alles vergeten te zijn. Maar niet getreurt. Maikel plus brijwerk gaat naar de vrouw achter de receptie die hem binnen een half uur de kunst van het bijen bijbrengt. De volgende dag heeft hij zowaar 5 cm maar die verdwijnt dezelfde avond nog in het vuur als hij in het donker de helft van steken heeft laten vallen.
Ik vind het jamer om van Maikel afscheid te moeten nemen. Hij is echt een bijzondere man met de meest wilde ideeen en in staat om het positieve alles te zien. Dat het snachts vriest is fijn want nu kan die eindelijk melk en vlees kopen en koel bewaren. Dat hij 10 uur heeft lopen brijen voor niks is niet erg aangezien die nu weet hoe het moet en een mooier begin kan maken. Hij reist net als ik maar als het hem ergens bevalt dan zoekt hij daar een tijdelijke baan en blijft daar een paar maanden. Het brengt mij allemaal een beetje aan het twijfelen. Misschien moet ik straks ook maar gewoon eens ergens een maand op dezelfde plek verblijven.
Ik kampeer nu in de tuin van Stefe vlak bij de Mamoth hot springs (Wel heel mooi!!). Hij werkt voor de national park service en is dus een van de wijnige met internet in de wijde omgeving. Erg handel maar vooral grappig. Ik heb net met zijn drie kids op de Wi just dance gespeelt, wat tv gekeken een doushe genomen enz. Even bijkomen na een week buiten in de kou, zonder telefoon berijk, zonder internet, soms zonder eten, kortom zonder luxe.
-
07 September 2010 - 06:58
Pappa:
Dit keer wil ik graag als eerste reageren .... heerlijk, zo'n verslag.
Uitgebreider straks per email. Groet Pappa. -
07 September 2010 - 07:20
Alies :
ikke 2de! je moet maar s een goeie saap doen na al die kou!btw een maand ergens blijven is best een idee, des noods kom je een maandje later thuis:) -
07 September 2010 - 07:48
Paulien:
Wat een mooie foto's! Amerika klonk nooit zo interessant in mijn oren, maar het ziet er zo wel heel bijzonder uit. Wel grappig dat de lege wildernis gelijk wel ERG leeg blijkt en je de mensen haast in de armen springt als je er weer eentje ziet :)
En een maandje ergens stil zitten klinkt ook niet gek, dan ontdek je weer hele andere dingen.
Fiets ze! Paulien -
07 September 2010 - 08:20
Grote Broer:
Net geen podiumplaats, maar ik zeg altijd maar: mooi 4e worden is beter dan een half jaar fietsen in Amerika. Btw, een maand eerder naar huis komen is best een idee, desnoods kom je een maandje bij mij in Delft logeren. :) Daar is de Amerikaanse natuur niets bij -
07 September 2010 - 10:26
Pieter VdH:
Fantastisch!! en zo grappig, het is alsof we er zijn...Waneer je terug komt moet je een boek schrijven, veel groeten vanuit regenachtig Brussel met niets te zien... -
07 September 2010 - 10:55
Sjoerd:
Hee diedje!
goeie verhalen heb jij man :P echt lagge om te lezen. ik mis je wel heel erg.. wanneer ben je nou terug?
Kus
I Love You -
08 September 2010 - 12:54
Paulien:
Aha, daarom staat er dat je nog thuis bent: Je komt (volgens je profiel) terug in februari 2010. Dat is een aardig tijdje terug :) -
09 September 2010 - 16:10
Ward:
Hee tijger, want klinkt dit allemaal vreselijk vet! En dan die foto's! Ik voel me wel een beetje een sjonnie, met m'n maandje Engeland.
Later! -
10 September 2010 - 16:09
Pakiboy:
ben je ook -
12 September 2010 - 13:19
Willem:
He Pik alles lekker?
in diemen is het normaal beetje saai met die homos haha :P
ik ging laatst keihard scheiten na me broodje vlees en toen viel me iphone in de pot en heb er bovenop gescheten..
ik mis jou!
(l) de besteee
NTB4EVER -
13 September 2010 - 13:35
Lins:
Wow Died wat klinkt het geweldig daar! Het is dat ik een aangeboren afwijking heb waardoor iedere fiets die ik aanraak kapot maak en fietsen niet leuk vind, anders was ik je zo achterna gekomen!! Veel plezier!! (En waar blijven die foto's met ons t-shirt?! Als je het koud hebt trek je hem maar over je trui aan :P) -
13 September 2010 - 13:44
Oma Lies:
diederik,wat een bijzondere dag en jaar met zo'n prachtige reisdwz met veel belevenissen van allerlei soort
Natuurlijk alle goeds Oma L -
13 September 2010 - 19:18
Nora:
hey lieverd,
Morgen ben je jarig.. Heb je er zin in??
alleen in het grote amerika.. zonder ons? Mij lijkt het niks.. Maar ben blij dat jij het daar zo naar je zin hebt!!!! Ik mis je!
Laat snel wat van je horen!
XXXX -
14 September 2010 - 04:57
Kleine Broer:
Ey died je weet het misschien nog niet meer je bent toch echt al 7 uur jarig aangezien je in Nederland geboren bent... Dus van harte gefeliciteerd met je verjaardag helaas kunnen we geen taart eten en kado 's geven maar maak er een leuke dag van daar in Amerika en nog veel sterkte en plezier met je tocht.
Groet Mathijs -
14 September 2010 - 05:36
Grote Broer:
De kop van de kat was jarig,
de pootjes vierden feest.
Het staartje kon niet meedoen,
het was pas ziek geweest.
Het kwam pas uit het ziekenhuis
en had zo'n pijn in zijn keel.
En al dat dansen en dat springen
werd hem echt te veel.
Gefeliciteerd!
(lees me mail maar voor nog meer felicitaties en andere onzin :p) -
14 September 2010 - 12:22
Anneke:
Ha die Died,
Genieten van jouw verslagen en foto's.
Nederland is lekker ver weg voor jou.
GEFELICITEERD met jouw eerste verjaardag in Amerika.
Going south boy, het gaat goed.
Veel groeten ook van Dirk en Wim
BYE BYE -
14 September 2010 - 15:31
Marjolijn:
amerika, amerika,
drie maal in de rondte
van je hopsasa. :)
van harte gefeliciteerd ! ben benieuwd naar je volgende bericht. alle sterkte toegewenst. en af en toe beetje r u s t -
14 September 2010 - 20:09
Sam:
Hee Died leuk dat alles goed gaat:D Nog van harte gefeliciteerd!
Gr Sam -
16 September 2010 - 06:24
Michiel:
Heey Died!!
Wat een schitterende verhalen en machtigmooie foto's heb je gemaakt.. Echt geweldig! Ik kan niet wachten tot ik al je verhalen weer live kan horen.. ben echt jaloers op je man. camperen in Sintmaartensvlotbrug is er niks bij:P.
Heel veel succes daar man!
Spreek je! -
16 September 2010 - 18:34
Ellen En Jolanda:
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag die een uitputtingsslag was zo te lezen! Wat ben jij een bikkel! Stoer om gewoon met tennisschoenen de sneeuw in te gaan, volgende keer misschien toch maar...?
Had die brander last van de kou of de ijle lucht denk je? Doet ie het weer? O ja, Ajax heeft gister verloren, er was geen beginnen aan.
Liefs en nog veel mooie ervaringen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
