De weg naar Rocky Mountain NP
Door: diedopdefiets
Blijf op de hoogte en volg Diederik
26 September 2010 | Verenigde Staten, Grand Lake
De twee dagen jackson zijn zalig. Terwijl Cynthia telkens met meer eten komt aanzetten gevolgd door Bryan die ergens van achter uit het huis roept ´keep eeting Diedrik`, dwaal ik wat rond op internet en spreek wat mensen van thuis. Smiddags loop ik rond in Jackson en zie ik de dorps bezienswaardigheid , een enorme boog van 5 meter hoog volleg gemaakt van herten gewijen. Als ik een outdoor shop zie loop ik naar binnen om alleen even te kijken om vervolgends naar buiten te komen met gigantische bergschoenen die met geen mogelijkheid op mijn fiets gaan passen maar dat is een probleem voor later.
De volgende dag fiets ik de 120 kilometer naar Pinedale om daar tot mijn verrassing Katherina aan te treffen plus twee Australiers die op een 18 maanden durende reis zijn naar het zuidelijkeste puntje van zuid Amerika. Met pijn in mijn hart geef ik Tom en Sara maar mijn kaart van Mexico aangezien ik na alle slechte verhalen niet meer door de grensstaten van mexico ga fietsen maar vliegen. Als we de volgende dag vertrekken zijn we dus met 4 zwaar beladen fietsen wat voor enkele hilarische momenten bij de supermarkt zorgt. We kopen eten in voor vier dagen want de komende tijd zullen we door een woestijn fietsen zonder verdere inkoop of water mogelijkheden.
We fietsen over matige zand en gravel wegen, over een gigantische vlakte vol met struikgewas dat niet hoger komt dan 30 cm. Aan het eind van deze vlakte licht Rawlins maar dat is nog 4 dagen fietsen. Wat een geluk dat ik juist op dit stuk mede fietsers heb.
Katerina blijkt een hele bijzondere vegetarier te zijn. Ze eet geen vlees uit de winkel opdat de dieren zo slecht behandeld worden, ze eet dus wel vlees wat ze zelf geschoten heeft. Voor 350 euro kan je een permit voor een hert kopen, een permit voor een Elk loopt al gauw op tot de 600 en een permit voor een Moose kan je alleen verkrijgen via een loterij. Hoe anthousiast ze er ook over verteld, ik word er niet echt warm van. Alhoewel, het schieten van een Moose lijkt me nog wel wat, vooral in yellowstone. Wachten tot een groep van 50 fotographerende jappanners zich om de Moose verzamelt heeft, en dan aan komen lopen met je geweer, ´jongens mag ik er even bij´.
Na drie dagen is mijn eten op waardoor ik de laatste dag voor Rawlens 90 kilometer moet fietsen zonder ontbijt. Ik koop een winkelwagen vol eten bij de Wallmart (24 uur per dag open!?!) wat ik in een keer op eet en fiets daarna door met ongelovelijke maagpijn, katharina, Tom en Sara die ietst beter kunnen plannen en wat slechter zijn in fietsen achter me latend. Tent opgezet bij een meer waar je continu vissen uit het water ziet springen. Ook zwemmen er een soort van bevers rond, en op de bergen zie ik Hele horders Pronghorns en wilde paarden. Ik heb nog nooit zoveel wildlife bij elkaar gezien.
De volgende dag verranderd het landschap in nog geen uur van zandvlakte tot dicht begroeit bos en tegelijkertijd begint het te regenen. Het regent de hele dag tot dat ik me tent op zet. Ik start koken en het begint weer te regenen. Ik kruip maar me tent in en voel me voor het eerst deze tocht echt heel slecht. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? Ik had nu ook thuis op de bank kunnen zitten om Ajax van Feyenoord te zien winnen. Ik begin maar te lezen in mijn curses spaans. Dit helpt enigzins, ik zie mexico voor me met mooie stranden en lekker weer. De werkwoorden sla ik over, die doen me teveel aan de franse les op school denken.
Volgende dag heel laat opgestaan. Niet dat er een andere keus was want de regen maakt inpakken onmogelijk. Daardoor wordt ik weer ingehaald door catherina, en samen fietsen we colorado in waar gigantische bergen voor ons opreizen terwijl de zon spontaan weer begint met schijnen. De melangolische bui van gister is weer totaal verdwenen.
Na zo een 1300 km verlaat ik de Great Devide en daarbij ook Katherina Tom en Sara. Het asvalt voelt even heilig aan tot dat ik op één van mijn minder faforiete wegen kom. Een interstate zonder vluchtstrook. Op de interstate mogen de autos 70 mijl per uur (112 km) wat meestal niet zo erg is omdat er een vluchtstrook naast is van 2 meter. In colorade achten ze dit echter niet nodig.
Ik doe me helm en gele jas aan, stel me spiegel goed af en begin met rijden. De Amerikanen halen netjes in op de helft van de tegenliggers, tenzij er op dat moment juist tegenliggers aankomen. Op dat moment zijn er drie opties mogelijk voor de Amerikaan. Eén je mindert vaart en passeert als de tegenligger voorbij is, iets wat tegen de gehelde denkwijze van de gemiddelde Amerikaan ingaat waardoor deze optie afvalt wat het allemaal nog simpeler maakt. Als ik voor mij autos volledig aan de linker kant uit zie wijken riskeert de Amerikaan achter mij zijn eigen veiligheid door alsnog over de middenstreep heen te gaan. Gebeurt dit niet dan zit het mis en stuur ik mijn fiets de greppel in. Met zo een 12 crashes over 7 mijl komt Colorado bij mij toch wel op de meest fiets onvriendelijke staat tot nu toe. De positie die eerst tot Idaho behoorde waar ik een bord zag staan dat de highway verboden was voor fietsers en huisdieren wat ik een zeer beledigende combinatie vind.
Na ook dit weer achter de rug te hebben kom ik aan in Grand Lake het entree dorp van Rocky Mountain NP waar ik intrek in een hostel na 8 dagen wildkamperen.
De volgende dag fiets ik de 120 kilometer naar Pinedale om daar tot mijn verrassing Katherina aan te treffen plus twee Australiers die op een 18 maanden durende reis zijn naar het zuidelijkeste puntje van zuid Amerika. Met pijn in mijn hart geef ik Tom en Sara maar mijn kaart van Mexico aangezien ik na alle slechte verhalen niet meer door de grensstaten van mexico ga fietsen maar vliegen. Als we de volgende dag vertrekken zijn we dus met 4 zwaar beladen fietsen wat voor enkele hilarische momenten bij de supermarkt zorgt. We kopen eten in voor vier dagen want de komende tijd zullen we door een woestijn fietsen zonder verdere inkoop of water mogelijkheden.
We fietsen over matige zand en gravel wegen, over een gigantische vlakte vol met struikgewas dat niet hoger komt dan 30 cm. Aan het eind van deze vlakte licht Rawlins maar dat is nog 4 dagen fietsen. Wat een geluk dat ik juist op dit stuk mede fietsers heb.
Katerina blijkt een hele bijzondere vegetarier te zijn. Ze eet geen vlees uit de winkel opdat de dieren zo slecht behandeld worden, ze eet dus wel vlees wat ze zelf geschoten heeft. Voor 350 euro kan je een permit voor een hert kopen, een permit voor een Elk loopt al gauw op tot de 600 en een permit voor een Moose kan je alleen verkrijgen via een loterij. Hoe anthousiast ze er ook over verteld, ik word er niet echt warm van. Alhoewel, het schieten van een Moose lijkt me nog wel wat, vooral in yellowstone. Wachten tot een groep van 50 fotographerende jappanners zich om de Moose verzamelt heeft, en dan aan komen lopen met je geweer, ´jongens mag ik er even bij´.
Na drie dagen is mijn eten op waardoor ik de laatste dag voor Rawlens 90 kilometer moet fietsen zonder ontbijt. Ik koop een winkelwagen vol eten bij de Wallmart (24 uur per dag open!?!) wat ik in een keer op eet en fiets daarna door met ongelovelijke maagpijn, katharina, Tom en Sara die ietst beter kunnen plannen en wat slechter zijn in fietsen achter me latend. Tent opgezet bij een meer waar je continu vissen uit het water ziet springen. Ook zwemmen er een soort van bevers rond, en op de bergen zie ik Hele horders Pronghorns en wilde paarden. Ik heb nog nooit zoveel wildlife bij elkaar gezien.
De volgende dag verranderd het landschap in nog geen uur van zandvlakte tot dicht begroeit bos en tegelijkertijd begint het te regenen. Het regent de hele dag tot dat ik me tent op zet. Ik start koken en het begint weer te regenen. Ik kruip maar me tent in en voel me voor het eerst deze tocht echt heel slecht. Waar ben ik in godsnaam mee bezig? Ik had nu ook thuis op de bank kunnen zitten om Ajax van Feyenoord te zien winnen. Ik begin maar te lezen in mijn curses spaans. Dit helpt enigzins, ik zie mexico voor me met mooie stranden en lekker weer. De werkwoorden sla ik over, die doen me teveel aan de franse les op school denken.
Volgende dag heel laat opgestaan. Niet dat er een andere keus was want de regen maakt inpakken onmogelijk. Daardoor wordt ik weer ingehaald door catherina, en samen fietsen we colorado in waar gigantische bergen voor ons opreizen terwijl de zon spontaan weer begint met schijnen. De melangolische bui van gister is weer totaal verdwenen.
Na zo een 1300 km verlaat ik de Great Devide en daarbij ook Katherina Tom en Sara. Het asvalt voelt even heilig aan tot dat ik op één van mijn minder faforiete wegen kom. Een interstate zonder vluchtstrook. Op de interstate mogen de autos 70 mijl per uur (112 km) wat meestal niet zo erg is omdat er een vluchtstrook naast is van 2 meter. In colorade achten ze dit echter niet nodig.
Ik doe me helm en gele jas aan, stel me spiegel goed af en begin met rijden. De Amerikanen halen netjes in op de helft van de tegenliggers, tenzij er op dat moment juist tegenliggers aankomen. Op dat moment zijn er drie opties mogelijk voor de Amerikaan. Eén je mindert vaart en passeert als de tegenligger voorbij is, iets wat tegen de gehelde denkwijze van de gemiddelde Amerikaan ingaat waardoor deze optie afvalt wat het allemaal nog simpeler maakt. Als ik voor mij autos volledig aan de linker kant uit zie wijken riskeert de Amerikaan achter mij zijn eigen veiligheid door alsnog over de middenstreep heen te gaan. Gebeurt dit niet dan zit het mis en stuur ik mijn fiets de greppel in. Met zo een 12 crashes over 7 mijl komt Colorado bij mij toch wel op de meest fiets onvriendelijke staat tot nu toe. De positie die eerst tot Idaho behoorde waar ik een bord zag staan dat de highway verboden was voor fietsers en huisdieren wat ik een zeer beledigende combinatie vind.
Na ook dit weer achter de rug te hebben kom ik aan in Grand Lake het entree dorp van Rocky Mountain NP waar ik intrek in een hostel na 8 dagen wildkamperen.
-
26 September 2010 - 15:56
Linds:
Ha eerste! :) Dus dat... succes!! XXX -
26 September 2010 - 15:56
Lindsey:
Not... ik kijk ook niet goed :P -
26 September 2010 - 16:54
Diederik Ter Kuile:
Nu wel eerste lindsey:p.
Zet je naam er please bij als je van die reacties acter laat @ jokertje, matsu matsu en de rest. En kan het please in 1 bericht dan blijft het voor mij ook enigzins leesbaar. -
26 September 2010 - 16:59
Alies:
wat een prachtfotos!! -
26 September 2010 - 17:22
Matsoe Matsoe:
Misschien kunnen we ruilen Died, ik zit namelijk liever in een regenachtig bos dan dat ik Ajax van Feyenoord zie winnen :p
Denk maar zo: elke kilometer die je fietst kom je dichterbij het moment dat je weer lekker met ons in de sneeuw kan voetballen bij SV Diemen. Geniet dus maar van alle zonnestralen die je opvangt want terug in Nederland is het echt weer drie keer niks -
26 September 2010 - 17:43
Annette:
Hoeveel lekke banden heb je al gehad op die wegen? Hoe was die woestijn? Erg droog en saai? Veel plezier en succes! -
26 September 2010 - 21:26
Daan:
Yoho!
echt vet dat je zo aan het bikkelen bent in the U S and A! i like! :)
gisteren heeft ajax uit bij twente 2-2 gedaan, zieke wedstrijd :O en dinsdag is ac milan in de buurt! ik zal aan je denken als ik in de arena zit haha. veel succes en plezier nog!
Daan -
27 September 2010 - 13:42
Diederik:
Ha Annette! Ik zit op de 3000 km, en maar 1 lekke band terwijl ik 1000 km op gravel roads gefietst heb dus ik kan best tevreden zijn. Woestijn was op zich wel mooi. Ver gezichten mooie zonsodergangen en opgangen maar na 4 dagen was het ook wel weer mooi geweest.
-
28 September 2010 - 07:16
Marjolijn:
Vandaag wordt het lekker warm bij jou (Grand Lake). 31 graden...weet je hoe koud en vochtig het hier is! maar jij hebt ook de nodige kou en regen gehad.
Morgen verwacht men hier een regeerakkoord. Maar in het weekend een congres van een verdeeld CDA. Dat akkoord moet nog wel worden geaccepteerd. Misschien moet je straks weer stemmen in Las Vegas of zo :) Setrkte hoor met fietsen en ontberingen. -
28 September 2010 - 08:56
Omoes :
Voel je je niet ontettend nietig: Een kleine menselijk figuur tussen die geweldige uitgestrektheid en eenzaamheid?
Je laat ons wel op een heel aantrekklijke manier meeleven je berichte worden hier gespeld, besproken en bewonderd Ga vooral zo door
Heel veel liefs van opa en omoes
-
28 September 2010 - 13:50
Marc:
Is het nou zo dat je een prijs krijgt als je de eerste bent?? -
30 September 2010 - 07:25
Grote Broer:
Ja je kunt een fietsvakantie naar China winnen! -
30 September 2010 - 15:04
Sam:
Hee Died leuke fotos en een leuk verhaal! Hier is het slecht weer veel regen. Ik hop dat je nog meer leuke dingen tegen komt! En ik blijf je blog volgen.
Gr Sam -
04 November 2010 - 11:52
Siewerd Bohncke:
nette score 12 crashes over 7 mijl...
maar wat een top foto's kerel ziet er heel goed uit!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
