Weg door Navaha Indian res, naar grand canyon NP
Door: diedopdefiets
Blijf op de hoogte en volg Diederik
18 Oktober 2010 | Verenigde Staten, Grand Canyon Village
Vanaf de Black Canyon is het 20 kilometer naar beneden fietsen naar Montrose. Daar krijg ik mijn 4e lekke band en terwijl ik die plak kom Kristen aanzetten, eerst met Koffie, daarna met een aanbod om een Dousche te nemen, en vervolgends wast ze al mijn kleren en blijf ik ook maar gewoon slapen. Een rustig dagje dus.
Dan volgt er nog een laatste bergetappe die ik een beetje over het hoofd gezien heb. Dus ik verlaat weer de aangename temperaturen van `slechts´ 1900 meter voor de laatste 3100 meter pas. Ik kampeer vlak voor de top en beleef daar de koudste nacht tot nu toe. Op het moment dat ik mijn tent inkruip is de temperatuur al gedaald tot -2. Ik doe al mijn warme kleren aan (t-shirt met korte mouwen, t-shirt met lange mauwen, marine wollen trui, en een sweater) en zo hou ik het nog enigzins uit.
Voor de volgende dag had ik 100 kilometer naar Cortez in gedachte maar die blijken allemaal omlaag te zijn waardoor ik om 1 uur al in Cortez ben. Daar koop ik voor 2 weken eten in bij Wallmart (de supermarkt waar pistolen naast groente en HD televisies worden verkocht') en dan besluit ik maar verder te fietsen, de Grand canyon wacht op mij.
Zodra ik Cortez verlaat betreed ik het Navaho nation reservaat. En dat word me gelijk duidelijk ook. Niet dat er een welkoms bordje staat maar in eens liggen er overal legen flessen bier en sterke drank naast de weg. En dat is nog niet het enige, na 5 km komt er een tegenligger aan de rechter kant van de weg rijden, recht op mij in. Het enige wat ik kan doen is mijn fiets de berm insturen terwijl twee indianen van ongeveer mijn leeftijd voorbij rijden. Ik durf mijn tent hier niet meer op te zetten en fiets tot half 9 door, terwijl het al ruim een uur donker is, naar het Hovenweep national monument. Daar aangekomen staat er 185 kilometer op de teller.
Ik zal proberen de Indianan niet al te zwart te maken, maar het wil voorlopig nog niet echt klikken tussen mij en de Inboorlingen. Aangekomen in mijn eerste Indianen dorp wordt er naar me gekeken van `wat doe jij hier` maar voor de rest niks gezecht. De kassierre in de winkel weet zelfs af te rekenen zonder een woord tegen mij te zeggen. De prijs wordt me aangewezen op een Display.
In de Wallmart heb ik trouwens wel een indiaan ontmoet met een beetje gevoel voor humor. We hadden ongeveer dezelfde boodschappen kar met een grote stapel Top Raman noedels, die je slechts 3 minuten hoeft te kijken en 16 cent kosten. `Zo` zij hij, `jij hebt dus ook al geen vrouw om voor je te koken`.
De volgende dag brengt me ongeveer voor 40 kilometer door Utah waardoor ik officieel buiten het reservaat zou zijn. Ik merk er echter wijnig van, behalven dat ik in het Visitor Center bijna onder dwang een film over de geschiedenis van deze streek te zien krijg. Al snel blijkt de video meer over de Hormoonse kerk te gaan en vlucht ik snel weer naar buiten.
Het laatste dorp voordat ik weer het land van mijn Navajoaanse vrienden betreed is mexican hat en daar besluit ik dan ook maar de nacht door te brengen. Ik heb me fiets al afgeladen langs de rivier als er in eens 2 Indianen tevoorschijn komen. Geen idee waar ze vandaag kwamen en wat ze hier doen want ik wordt weer eens genegeert als ik ze aanspreek. Ook liggen er weer verdacht veel lege bierflesjes en ik besluit maar weer naar het tankstation in Mexican Hat terug te fietsen. De enige plek met een beetje leven. Ik vind een restaurant met internet en verblijf daar tot het sluit, 11 uur. Wat nu. Een nachtje doorhalen dan maar. Dit geef ik echter al na een uur op. Ik ben helemaal gesloopt. Ik verstop mezelf in een weiland dicht bij het dorp onzichtbaar van af de weg naar de rivier. Ik val direct in slaap maar wordt om 4 uur snachts wakker omdat er een auto over de gravel weg naar de rivier toe rijd. Ben ik even blij dat ik daar niet me tent op gezet heb. Tot 6 uur blijf ik liggen terwijl de sterren langzaam van plaats veranderen en dan stap ik maar weer op de fiets.
En dan doemt Monument valley op in de verte, rood gekleurt door de opkomende zon. Dit zijn de mooiste 30 kilometer op de fiets van de hele tocht. Ik betreed het Navajo nation monument park, waar ik voor 10 dollar me tent op mag zetten. Het is niet meer dan een parkeerplaats maar het uitzicht maakt het meer dan goed. Als ik s´ochtends me tent openklap is het eerste wat ik zie tweehonderd jappanerrs die de zonsopgang aan het graveren zijn en op nog geen meter van me tent, en het twee de rotsformaties die weer prachtig rood oranje gekleurt zijn.
Ik stap maar weer op de fiets en rij naar Kayente, de eerste indianen stad. Er is geen camping en de hotel kamers beginnen pas bij 120 dollar. Ik stop even bij de mac donalds, de enige plek in town waar andere touristen te vinden zijn en bedenk wat te doen. In nog geen 30 minuten komen er een stuk of 4 bedelaars langs. Als ik de 5e wijger om geld te geven wordt ik volledig de huid vol gescholden. `Fuck you! We are in a fucking war man` Dont fucking laugh` en `I want to see you white people suffer` zijn enkele dingen die ik moet ontgelden.
Ik bedenk me ineens dat ik een kerk gezien heb en fiets naar de kerk waar ik ontvangen wordt door de super aardige navaho-pastoor. Ik mag mijn tent opzetten in zijn tuin. Een dousche nemen, eten en ten slotte krij ik ook nog een zakbijbel die ik niet kan wijgeren. Met 10 lekke banden was er vandaag trouwens een nieuw negatief record.
De volgende dag fiets ik 160 km om zo snel mogelijk dit reservaat te verlaten. De volgende dag is het 900m omhoog en dan sta ik op de South rim van de Grand Canyon.
Dan volgt er nog een laatste bergetappe die ik een beetje over het hoofd gezien heb. Dus ik verlaat weer de aangename temperaturen van `slechts´ 1900 meter voor de laatste 3100 meter pas. Ik kampeer vlak voor de top en beleef daar de koudste nacht tot nu toe. Op het moment dat ik mijn tent inkruip is de temperatuur al gedaald tot -2. Ik doe al mijn warme kleren aan (t-shirt met korte mouwen, t-shirt met lange mauwen, marine wollen trui, en een sweater) en zo hou ik het nog enigzins uit.
Voor de volgende dag had ik 100 kilometer naar Cortez in gedachte maar die blijken allemaal omlaag te zijn waardoor ik om 1 uur al in Cortez ben. Daar koop ik voor 2 weken eten in bij Wallmart (de supermarkt waar pistolen naast groente en HD televisies worden verkocht') en dan besluit ik maar verder te fietsen, de Grand canyon wacht op mij.
Zodra ik Cortez verlaat betreed ik het Navaho nation reservaat. En dat word me gelijk duidelijk ook. Niet dat er een welkoms bordje staat maar in eens liggen er overal legen flessen bier en sterke drank naast de weg. En dat is nog niet het enige, na 5 km komt er een tegenligger aan de rechter kant van de weg rijden, recht op mij in. Het enige wat ik kan doen is mijn fiets de berm insturen terwijl twee indianen van ongeveer mijn leeftijd voorbij rijden. Ik durf mijn tent hier niet meer op te zetten en fiets tot half 9 door, terwijl het al ruim een uur donker is, naar het Hovenweep national monument. Daar aangekomen staat er 185 kilometer op de teller.
Ik zal proberen de Indianan niet al te zwart te maken, maar het wil voorlopig nog niet echt klikken tussen mij en de Inboorlingen. Aangekomen in mijn eerste Indianen dorp wordt er naar me gekeken van `wat doe jij hier` maar voor de rest niks gezecht. De kassierre in de winkel weet zelfs af te rekenen zonder een woord tegen mij te zeggen. De prijs wordt me aangewezen op een Display.
In de Wallmart heb ik trouwens wel een indiaan ontmoet met een beetje gevoel voor humor. We hadden ongeveer dezelfde boodschappen kar met een grote stapel Top Raman noedels, die je slechts 3 minuten hoeft te kijken en 16 cent kosten. `Zo` zij hij, `jij hebt dus ook al geen vrouw om voor je te koken`.
De volgende dag brengt me ongeveer voor 40 kilometer door Utah waardoor ik officieel buiten het reservaat zou zijn. Ik merk er echter wijnig van, behalven dat ik in het Visitor Center bijna onder dwang een film over de geschiedenis van deze streek te zien krijg. Al snel blijkt de video meer over de Hormoonse kerk te gaan en vlucht ik snel weer naar buiten.
Het laatste dorp voordat ik weer het land van mijn Navajoaanse vrienden betreed is mexican hat en daar besluit ik dan ook maar de nacht door te brengen. Ik heb me fiets al afgeladen langs de rivier als er in eens 2 Indianen tevoorschijn komen. Geen idee waar ze vandaag kwamen en wat ze hier doen want ik wordt weer eens genegeert als ik ze aanspreek. Ook liggen er weer verdacht veel lege bierflesjes en ik besluit maar weer naar het tankstation in Mexican Hat terug te fietsen. De enige plek met een beetje leven. Ik vind een restaurant met internet en verblijf daar tot het sluit, 11 uur. Wat nu. Een nachtje doorhalen dan maar. Dit geef ik echter al na een uur op. Ik ben helemaal gesloopt. Ik verstop mezelf in een weiland dicht bij het dorp onzichtbaar van af de weg naar de rivier. Ik val direct in slaap maar wordt om 4 uur snachts wakker omdat er een auto over de gravel weg naar de rivier toe rijd. Ben ik even blij dat ik daar niet me tent op gezet heb. Tot 6 uur blijf ik liggen terwijl de sterren langzaam van plaats veranderen en dan stap ik maar weer op de fiets.
En dan doemt Monument valley op in de verte, rood gekleurt door de opkomende zon. Dit zijn de mooiste 30 kilometer op de fiets van de hele tocht. Ik betreed het Navajo nation monument park, waar ik voor 10 dollar me tent op mag zetten. Het is niet meer dan een parkeerplaats maar het uitzicht maakt het meer dan goed. Als ik s´ochtends me tent openklap is het eerste wat ik zie tweehonderd jappanerrs die de zonsopgang aan het graveren zijn en op nog geen meter van me tent, en het twee de rotsformaties die weer prachtig rood oranje gekleurt zijn.
Ik stap maar weer op de fiets en rij naar Kayente, de eerste indianen stad. Er is geen camping en de hotel kamers beginnen pas bij 120 dollar. Ik stop even bij de mac donalds, de enige plek in town waar andere touristen te vinden zijn en bedenk wat te doen. In nog geen 30 minuten komen er een stuk of 4 bedelaars langs. Als ik de 5e wijger om geld te geven wordt ik volledig de huid vol gescholden. `Fuck you! We are in a fucking war man` Dont fucking laugh` en `I want to see you white people suffer` zijn enkele dingen die ik moet ontgelden.
Ik bedenk me ineens dat ik een kerk gezien heb en fiets naar de kerk waar ik ontvangen wordt door de super aardige navaho-pastoor. Ik mag mijn tent opzetten in zijn tuin. Een dousche nemen, eten en ten slotte krij ik ook nog een zakbijbel die ik niet kan wijgeren. Met 10 lekke banden was er vandaag trouwens een nieuw negatief record.
De volgende dag fiets ik 160 km om zo snel mogelijk dit reservaat te verlaten. De volgende dag is het 900m omhoog en dan sta ik op de South rim van de Grand Canyon.
-
18 Oktober 2010 - 07:26
Alies:
Dag dieder,
kan jij nu heel slecht banden plakken of komt t door al t glas van bierflesjes op de weg?:Pwel echt heel mooi is de monumentvalley idd!ik heb donderdag me 2de motorexamen gehaald (bochtjes maken en andere behendigheid) nu nog de laatste in het verkeer..
x -
18 Oktober 2010 - 07:58
Paulien:
ha Diederik,
Wat een verhalen over die natives. Klinkt erg unheimisch. Ik lees net een boek over Alaska, waar de indianen al net zo slecht af zijn als daar bij jou, met veel drugs en alcohol-problemen als gevolg.
ik vind je observaties nog steeds erg leuk om te lezen (pistolen naast de groente) en zo te horen heb je er wel weer zin in. Mooi! Schrijf eens wat over je plannen, zijn die nog gelijk of heb je je wensen wat aangepast?
groetjes, Paulien -
18 Oktober 2010 - 08:15
Grote Broer:
Died, geniaal verslag weer! Als die Indianen de hele dag alleen maar bier drinken, hoop ik dat het volgende Pinksterkamp als thema 'Het Wilde Westen' heeft. Kan Richard ons niets maken, want: 'Die kratjes horen bij onze outfit' :D -
18 Oktober 2010 - 09:54
Benno Ter Kuile:
-
18 Oktober 2010 - 09:59
Benno Ter Kuile:
Hoi Diederik, Dank voor je geestige verslagen. Nurit zegt dat het goed is dat zij je moeder niet is. Na de beklimming van een lastige berg met een dronken en stonede gids zou zij in het vliegtuig gesprongen zijn om je terug te halen. Leuke spelfout: De Mormoonse Kerk is inderdaad een Hormoonse kerk, gezien hun polygamie, etc. Sterkte, Benno -
18 Oktober 2010 - 10:27
Caroline:
Ha Died,
Die slaapzak toch niet warm genoeg?? Hier in NL weten ze gewoon niet wat echt afzien is.. jij wel. Prachtverhaal weer. Wij genieten ervan. Jij zo tussen de regels door te lezen ook!! Ben benieuwd of je je ook in de GC gaat wagen! (Er stond vroeger een telefooncel beneden, als ie er nog staat, even een collect call graag!)
Caroline
-
18 Oktober 2010 - 12:17
Sjopie:
jo matige mongol!
wat een lijp verhaaltje weer.. je bent 'pas' 2 maanden weg maar het lijkt echt een eeuwigheid! vind echt stoer dat je het zo volhoud :) stiekeme missen we je hier heel erg ;) elk keer als we biertje drinken denk we wel ff aan je! binnenkort ben jij er gelukkig weer bij ! k heb al een kratje koud staan haha!
-
18 Oktober 2010 - 12:30
Daan:
Hee man!
droog verhaal weer man :P je moet er echt een boek van maken als je terugbent haha.
ga zo door!
morgen ajax - auxerre ;P kijken of ik niet vergeet je de stand te sturen. greetz!
Daan -
18 Oktober 2010 - 19:32
Omoes:
ik heb weer aan je lippen gehangen als dat zou kunen met een weblog.IK vind die indianen maar een merkwaardig gedoe.Wat is hun rol in het land? doen ze iets? bestaan ze ergens van? is het algemeen bekebnd dat ze zo onaangenaam doen en dat weten wij dus helemaal niet in Europa.
Boezemen ze je angst in of ben je er al aan gewend ? Je vader zal me met een kaart in de hand nog eens bijpraten je gaat maar van berg naar berg en ik weet niet waar ze liggen. houdt het nooit op met die bergen ?Heb je de route daarop uit gezocht?
Van hier : we hebben Stefan al wat langer dn in een flits gezien HIj valt wel in de smaak.Hij vindt de Moeren prachtig dus dat pleit voor hem ! Ik heeb een nieuwe PC en daardoor kan bepaalde makkelijke dinegn nog ni vinden KOmt je vader ook een keer met me bestuderen.Goede ries verder en zoen van Opa en Omoes -
18 Oktober 2010 - 19:51
Annette:
Hoi Diederik,
Weer genoten van je verhaal, spannend maar ook best eng met die indianen.
Wat zijn die zonsopgangen mooi zeg. Gelukkig heb je goed weer zo te zien. Heb je geen problemen met je fiets, behalve het banden probleem? Daar was het mountain biken in Limburg niets bij, begrijp ik. -
18 Oktober 2010 - 19:59
Diederik:
De indianen krijgen nog steeds geld van de overheid omdat er zoveel land van hun is afgenomen. Er zijn echter wijnig indianen die bij het uitgeven van dat geld hun hersens gebruiken. Als je die wil vinden moet je meer naar het noorden gaan waar de indianen casinos oprichten in staten waar gokken verboden is.
Haha ik weet niet wat erger was limburg of dit. Met marius en Micha in limburg waren het er ook ongeveer tien maar dan wel verdeeld over drie fietsen. -
18 Oktober 2010 - 21:02
Mitchel:
hee died,
klinkt allemaal heel spannend man.
veel plezier -
19 Oktober 2010 - 06:39
Marc:
Wat een vette landschappen, en wat een sjans Indianen.... -
20 Oktober 2010 - 20:02
Michel & Max:
Hee geile geil geile glijer!
Net je verslag gelezen.. Ben jij dyslectisch? haha nee grapje.. Chiel en ik hebben net onze tentamen week voor een groot deel achter de rug dus dat was reden voor een.. nee.. bier! Haha hoop dat je snel terugbent, kunnen we nog is door de ijtunnel met de scoot:P geniet ervan lieve Died! Kusjes -
20 Oktober 2010 - 20:03
Michel = Michiel!:
haha foutje -
21 Oktober 2010 - 06:55
Moeders:
Hoorde gisteren een amerikaans lied in een lunch concert, vertolkt door een zanger uit san Diego, (daar hoop jij toch met kerst te zijn?). Een moeder zegt tegen haar kind: every thing is temporary: a storm clears, a tear dries, a wing heals, a bird flies, the trust lighting your eyes-temporary-...
Maar je zult je toch altijd herinneren dat iemand je zomaar koffie brengt onderdak biedt en je kleren wast.:) -
23 Oktober 2010 - 13:01
Marjolijn:
sterkte met de regen vandaag. vanaf zondag klaart het weer op maar dan komt de vorst eraan (minimum temp -5 tot -7 volgens weerbericht van deze site)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
