Rim to Rim hike en een dagje Moterhome
Door: diedopdefiets
Blijf op de hoogte en volg Diederik
24 Oktober 2010 | Verenigde Staten, Bryce Canyon
De grand canyon is weer een nieuw hoogtepunt van mij reis. Ik fiets van vieuw point naar vieuw point en telkens ben ik weer verbaast over de grootheid de kleuren en dat piep kleine riviertje in de verte die dat allemaal voor elkaar gekregen heeft. Op de camping ontmoet ik Collin weer, die ik in de grand Tetons ontmoet heb, en Sávonds verzamelen alle Hiker/Bikers zich om een kampvuur. Europa is goed vertegen woordig met twee Denen een Fransman (die van Alaska naar Argentinie fietst) en Martin de Tjech en ik.
De volgende dag ga ik op aanraden van Collin gelijk naar de Backcountry office voor mijn permit om straks bij de colorado te overnachten en wordt daar als nummer twee op de wachtlijst gezet. Daar ontmoet ik twee mountainbikers uit Denver die van de north naar de zuid rim zijn gewandeld terwijl hun fietsen de 400 kilometer rondom werden gereden. Dit is het! Dit scheelt me niet alleen 400 kilometer maar ook nog eens drie dagen Indianen reservaat. De volgende dag wordt voor 80 dollar mijn fiets dus alvast naar de North rim gereden, nu ik nog.
Maar eerst moet ik nog mijn backcountry permit bemachtigen. Als ik mij de volgende dag weer om acht uur sóchtends meld is er maar één reservering vrij gekomen waardoor ik opschuif naar nummer één op de wachtlijst. Niet dat ik het erg vind om te wachten trouwens. De dagen worden goed besteed om alle vieuwpoints langs te gaan met Collin, en nadat hij naar Vegas vertrokken is, met Martin de Tjech. En als het donker is zijn er de Ranger programs die niet altijd even informatief zijn, maar wel lachwekkend en daarna natuurlijk de kampvuren.
Maar na vier dagen is het dan zo ver en staan Martin en ik om negen uur bij de brigth angel trailhaid. Het enige probleem is de regen en bliksem die we in de verte horen. Pas na twee uur vinden we de temperatuur warm genoeg om de coffie van de bright angel lodge achter ons te laten en beginnen we dan ook echt. Ik ga helemaal tot aan de bright angel campground bij de colorado river en Martin wil halverwege doorsteken naar de South kaibab trail om zo weer uit de canyon de klimmen. Naast het weer dat niet mee zit hebben we nog een grote irritatie namelijk de kaarten van de canyon. We hebben er drie waarvan er twee meer op een kindertekening lijken met her en der wat afstanden erbij gezet, en de derde een drie D plattegrond is waardoor de schaal in de verte veel groter is dan de schaal op de voorgrond. Martin doopt onze kaarten dan ook om naar Junior Ranger Maps, vernoemd naar het stomzinnige ``junior ranger program` waarbij kinderen die nog geen eens zindelijk zijn, na het inkleuren van een bepaald aantal kleurplaaten, worden opgescheept met een versimpelde versie van het National Park Service uniform.
Al snel blijkt dat Martin deze junior ranger maps niet goed genoeg bestudeert heeft want de route die hij in gedachten heeft blijkt in ieder geval meer dan 30 kilometer te zijn. Hij keert dan ook om halverwege terwijl ik afdaal naar de Colorado river. De trail verliest in 9 mijl 1300 meter hoogte dus eigenlijk loop ik continu haarspelt bochten. Als ik bijna beneden ben lijkt de trail haast dood te lopen maar er blijkt telkens weer smalle kloof tussen de rotsen te zijn. En dan is daar in eens de colorado river, kleiner dan in mijn verbeelding maar hij stroomt als een gek.
Er zijn twee bruggen over de rivier en aan de andere kant is een klein dorpje met de Phantem Ranche, voor rijke amerikanen die met een Muildier naar beneden rijden, en een camping voor mensen zoals ik die het iets minder breed hebben. Terwijl ik me tent op zet vallen er hagelstenen zo groot als knikkers naar beneden. De rest van dag en nacht regent het dus er zit niks anders op dan maar weer spaans te gaan leren.
De volgende dag regent het nog steeds maar ik wordt langzamerhand helemaal gek in mijn tent dus ik besluit ik om toch nog maar een rondje te gaan lopen in de regen. Diegene die trouwens denken dat het een uitgestorven onherbergzaam gebied is op de bodem van de grond canyon moet ik helaas teleur stellen. De hele dag lopen er muil dieren af en aan met biefstuk en bier voor de phantem ranch, terwijl er helikopters door de lucht vliegen met touristen, en er rafts voorbijkomen in de colorado. Er worden zelfs ranger talks gegeven in de open lucht dus smiddags en savonds leer ik terwijl het nog steeds regent over de condor (een vogel van met een vleugelspan van 3 meter) en het ontstaan van de grand canyon.
En dan moet ik weer omhoog, nu over de North Kaibab trail naar de north rim. De eerste 12 kilometer van de 24 win je 500 meter en de andere 12 kilometer 1800. Het is alsof je 3 uur lang aan het traplopen bent en nu, drie dagen later voel ik nog steeds mijn kuiten. Terwijl ik omhoog loopt begint het weer te regenen en ik kom in een dichte mist die het zicht beperkt tot 30 meter. Boven op de top staat een groepje touristen beteutert in het niks te staren. Daar gaat je bezoek aan de grand canyon. Ik haal de santos op bij de backcountry office die aan zijn 400 km autorit twee lekke banden heeft overgehouden en zet me tent weer op in de regen. Het is 5 uur, alle winkels restaurants en visiter centers zijn al gesloten voor het winter seizoen, het wife netwerk licht plat, het is drie graden, en langzamerhand zijn al mijn kleren nat. Ik wil naar huis, of beter gezecht, ik wil een huis!
Dat huis meld zich dezelfde avond nog in de vorm van een ruime camper met aan boord Mike en Elaine en hun dochter Kayla uit colorado. Ik warm weer op en drink wat thee voordat ik weer door de regen me tent inkruip. Het regent de hele nacht en de volgende ochtend is ook de mist weer aanwezig. Ik moet hier weg, en snel! Ik pak snel al mijn natte spullen weer in en race terug naar de camper van gisteravond die op het punt van vertrek staat. Er is nog plek op het fietsenrek, mijn natte spullen gaan onderin, en zo verlaat ik de grand canyon in een heerlijk warme rv.
Halverwege bryce canyon stoppen we bij het `Best Friends` animal asiel. Met 1800 honden en katten het grootste asiel van de united states en een plek waar ik in nog geen honderd jaar zou stoppen. We gaan mee met een tour vol animal-friends en ondanks dat ik niet echt kan meepraten over hoe `cute` die honden wel niet zijn vermaak ik me uitstekent. Het is weer eens iets totaal anders. Het afgelopen jaar hebben ze 40 miljoen aan donaties gehad, en mike rekent dat snel om naar 22.000 dollar per hond. Dat is genoeg om de gehele bevolking van de Navaho Indian Reservation een curses over normen en waarden te geven maar dat is weer een ander verhaal.
Na een heerlijke lunch met hamburgers rijden we verder naar Bryce canyon waar we vlak voor zonsondergang aankomen. Het is prachtig, maar ik moet jullie helaas de fotos onthouden aangezien mijn camera de enige is die de regen van afgelopen week niet overleeft heeft. Als de zon onder is helpen Mike Elaine en Kayla met het opzetten van mijn tent en het maken van een vuur aangezien Elaine als de dood is dat ik het straks weer koud zal hebben. En dan nemen we afscheid en rijden ze verder naar colorado en zo eindigt mijn geweldige dag in een moterhome.
In mijn week at the grand canyon is er 6 inch aan regen gevallen. Als je de vier inch van de week daarvoor erbij optelt is er in twee weken 50 procent van de gemiddelde jaarlijkse regen gevallen
Voor een filmpje van de idiale kampeer omstandigheden at the colorado river:
http://www.youtube.com/watch?v=zx1bV8kYUq8
En voor de colorado river himself:
De volgende dag ga ik op aanraden van Collin gelijk naar de Backcountry office voor mijn permit om straks bij de colorado te overnachten en wordt daar als nummer twee op de wachtlijst gezet. Daar ontmoet ik twee mountainbikers uit Denver die van de north naar de zuid rim zijn gewandeld terwijl hun fietsen de 400 kilometer rondom werden gereden. Dit is het! Dit scheelt me niet alleen 400 kilometer maar ook nog eens drie dagen Indianen reservaat. De volgende dag wordt voor 80 dollar mijn fiets dus alvast naar de North rim gereden, nu ik nog.
Maar eerst moet ik nog mijn backcountry permit bemachtigen. Als ik mij de volgende dag weer om acht uur sóchtends meld is er maar één reservering vrij gekomen waardoor ik opschuif naar nummer één op de wachtlijst. Niet dat ik het erg vind om te wachten trouwens. De dagen worden goed besteed om alle vieuwpoints langs te gaan met Collin, en nadat hij naar Vegas vertrokken is, met Martin de Tjech. En als het donker is zijn er de Ranger programs die niet altijd even informatief zijn, maar wel lachwekkend en daarna natuurlijk de kampvuren.
Maar na vier dagen is het dan zo ver en staan Martin en ik om negen uur bij de brigth angel trailhaid. Het enige probleem is de regen en bliksem die we in de verte horen. Pas na twee uur vinden we de temperatuur warm genoeg om de coffie van de bright angel lodge achter ons te laten en beginnen we dan ook echt. Ik ga helemaal tot aan de bright angel campground bij de colorado river en Martin wil halverwege doorsteken naar de South kaibab trail om zo weer uit de canyon de klimmen. Naast het weer dat niet mee zit hebben we nog een grote irritatie namelijk de kaarten van de canyon. We hebben er drie waarvan er twee meer op een kindertekening lijken met her en der wat afstanden erbij gezet, en de derde een drie D plattegrond is waardoor de schaal in de verte veel groter is dan de schaal op de voorgrond. Martin doopt onze kaarten dan ook om naar Junior Ranger Maps, vernoemd naar het stomzinnige ``junior ranger program` waarbij kinderen die nog geen eens zindelijk zijn, na het inkleuren van een bepaald aantal kleurplaaten, worden opgescheept met een versimpelde versie van het National Park Service uniform.
Al snel blijkt dat Martin deze junior ranger maps niet goed genoeg bestudeert heeft want de route die hij in gedachten heeft blijkt in ieder geval meer dan 30 kilometer te zijn. Hij keert dan ook om halverwege terwijl ik afdaal naar de Colorado river. De trail verliest in 9 mijl 1300 meter hoogte dus eigenlijk loop ik continu haarspelt bochten. Als ik bijna beneden ben lijkt de trail haast dood te lopen maar er blijkt telkens weer smalle kloof tussen de rotsen te zijn. En dan is daar in eens de colorado river, kleiner dan in mijn verbeelding maar hij stroomt als een gek.
Er zijn twee bruggen over de rivier en aan de andere kant is een klein dorpje met de Phantem Ranche, voor rijke amerikanen die met een Muildier naar beneden rijden, en een camping voor mensen zoals ik die het iets minder breed hebben. Terwijl ik me tent op zet vallen er hagelstenen zo groot als knikkers naar beneden. De rest van dag en nacht regent het dus er zit niks anders op dan maar weer spaans te gaan leren.
De volgende dag regent het nog steeds maar ik wordt langzamerhand helemaal gek in mijn tent dus ik besluit ik om toch nog maar een rondje te gaan lopen in de regen. Diegene die trouwens denken dat het een uitgestorven onherbergzaam gebied is op de bodem van de grond canyon moet ik helaas teleur stellen. De hele dag lopen er muil dieren af en aan met biefstuk en bier voor de phantem ranch, terwijl er helikopters door de lucht vliegen met touristen, en er rafts voorbijkomen in de colorado. Er worden zelfs ranger talks gegeven in de open lucht dus smiddags en savonds leer ik terwijl het nog steeds regent over de condor (een vogel van met een vleugelspan van 3 meter) en het ontstaan van de grand canyon.
En dan moet ik weer omhoog, nu over de North Kaibab trail naar de north rim. De eerste 12 kilometer van de 24 win je 500 meter en de andere 12 kilometer 1800. Het is alsof je 3 uur lang aan het traplopen bent en nu, drie dagen later voel ik nog steeds mijn kuiten. Terwijl ik omhoog loopt begint het weer te regenen en ik kom in een dichte mist die het zicht beperkt tot 30 meter. Boven op de top staat een groepje touristen beteutert in het niks te staren. Daar gaat je bezoek aan de grand canyon. Ik haal de santos op bij de backcountry office die aan zijn 400 km autorit twee lekke banden heeft overgehouden en zet me tent weer op in de regen. Het is 5 uur, alle winkels restaurants en visiter centers zijn al gesloten voor het winter seizoen, het wife netwerk licht plat, het is drie graden, en langzamerhand zijn al mijn kleren nat. Ik wil naar huis, of beter gezecht, ik wil een huis!
Dat huis meld zich dezelfde avond nog in de vorm van een ruime camper met aan boord Mike en Elaine en hun dochter Kayla uit colorado. Ik warm weer op en drink wat thee voordat ik weer door de regen me tent inkruip. Het regent de hele nacht en de volgende ochtend is ook de mist weer aanwezig. Ik moet hier weg, en snel! Ik pak snel al mijn natte spullen weer in en race terug naar de camper van gisteravond die op het punt van vertrek staat. Er is nog plek op het fietsenrek, mijn natte spullen gaan onderin, en zo verlaat ik de grand canyon in een heerlijk warme rv.
Halverwege bryce canyon stoppen we bij het `Best Friends` animal asiel. Met 1800 honden en katten het grootste asiel van de united states en een plek waar ik in nog geen honderd jaar zou stoppen. We gaan mee met een tour vol animal-friends en ondanks dat ik niet echt kan meepraten over hoe `cute` die honden wel niet zijn vermaak ik me uitstekent. Het is weer eens iets totaal anders. Het afgelopen jaar hebben ze 40 miljoen aan donaties gehad, en mike rekent dat snel om naar 22.000 dollar per hond. Dat is genoeg om de gehele bevolking van de Navaho Indian Reservation een curses over normen en waarden te geven maar dat is weer een ander verhaal.
Na een heerlijke lunch met hamburgers rijden we verder naar Bryce canyon waar we vlak voor zonsondergang aankomen. Het is prachtig, maar ik moet jullie helaas de fotos onthouden aangezien mijn camera de enige is die de regen van afgelopen week niet overleeft heeft. Als de zon onder is helpen Mike Elaine en Kayla met het opzetten van mijn tent en het maken van een vuur aangezien Elaine als de dood is dat ik het straks weer koud zal hebben. En dan nemen we afscheid en rijden ze verder naar colorado en zo eindigt mijn geweldige dag in een moterhome.
In mijn week at the grand canyon is er 6 inch aan regen gevallen. Als je de vier inch van de week daarvoor erbij optelt is er in twee weken 50 procent van de gemiddelde jaarlijkse regen gevallen
Voor een filmpje van de idiale kampeer omstandigheden at the colorado river:
http://www.youtube.com/watch?v=zx1bV8kYUq8
En voor de colorado river himself:
-
24 Oktober 2010 - 22:19
Sjopie:
eerste :P haha
en helm op hea. altijd veiligheid first :)
leuk verhaal died :) toch beetje matig dat je niet fietst. :P
C U -
25 Oktober 2010 - 08:17
Hermano (grote Broer:
Hola Died, como estas? Lukt het een beetje met Spaans leren?
Het is dat die mafketel net weer 10 uur eerder is, anders stond ik ook een keertje bovenaan. Over bovenaan staan gesproken... geloof het of niet maar Feyenoord heeft gister 10-0 van PSV verloren. Rotterdam huilt.
Mooie film en goed idee om die Indianen eens wat normen en waarden bij te brengen, in Nederland zorgen ze de laatste maanden ook voor veel overlast -
25 Oktober 2010 - 11:51
Linds:
Whoo Died! Die hagel! Ik dacht dat je overdreef, maar het filmpje bewijst het tegendeel ;) Je moet wel snel aan een nieuw camera'tje komen hoor! :P
Dag stoere bink van me :P
XX -
25 Oktober 2010 - 16:11
Lisanne:
Shithe, lekker weertje :O
Wel weer leuk verhaal joh, en mooie -OK wel iets depressieve xD- foto's!! Wel echt balen dat je fototoestel het niet heeft overleefd!! Moet wel vervanging voor gaan komen hoor! :D
Hoop voor je dat het binnenkort wat beter weer wordt voor je ;) -
27 Oktober 2010 - 19:39
Nathalie:
hee died! leuk verhaal! wat jammer dat je camera kapot is.. en wat een hagel zeg! pff.. als je terug bent in nederland verwacht ik dat je een heel verhaal kan vertellen in het spaans! haha :) xx -
28 Oktober 2010 - 07:39
Marjolijn:
Als je straks in Georgetown bent zou je eens naar die banden kunnen laten kijken? en ook al was het slecht weer,toch mooie foto's. Hoop dat je tent het houdt.vind je het niet jammer om telkens afscheid te nemen of bevalt het nog in je eentje? wel een ervaring! liefs -
28 Oktober 2010 - 10:15
Anneke:
Hoi Died,
Je valt van het ene in het andere avontuur.
Ik moest denken aan de golden thunder in Disneyland Parijs, waar je ook door de grand canyon dendert, maar geen vergelijk natuurlijk.
Die regen en hagel, om gek van te worden af en toe lijkt me, maar je weet wel de plekken (moterhome en een vrachtwagen voor je fiets die je banden lek prikt) te vinden. Geweldig al die contacten die je op doet.
Succes met je Spaans en geniet nog even van de States. Adios, Anneke -
28 Oktober 2010 - 19:55
Willem:
Heb je verslag nu twee keer gelezen. Ik betaal de helft van je nieuwe camera! -
29 Oktober 2010 - 16:29
Sjoerd:
En ik betaal de andere helft! -
29 Oktober 2010 - 20:30
Marjolijn:
misschien gaat die camera het wel weer doen? (als ie droogt) -
31 Oktober 2010 - 20:14
Omoes :
helaas ik heb verkeerd Gedrukt en nu is mijn reactie weg
Ik ben net terug van de reis naar Marius met Pieter , caroline, stijn, Heleen en Annette hetwas super gezellig We zijn door gegaan naAR DUBROVNIK EN HEBBEN ZELFS IN ZEE GEZEWOMMEN
Ik heb je reisverslag weer machrtig mooi gevonden Veel regen , maar toch veel gezien Dat is het voordeel als geen haast maakt? ik vind zo leuk al die hartelijke mensen die je ontmoet en die blijbaar veel sympathie voor je voelen De camera wordt al aangeboden zie ik. Als je nog wat tekort komt wij doen ook graag mee
zoen van opa en omoes -
01 November 2010 - 08:21
Marjolijn:
Fijn toch dat internet dan blijven we van elkaar op de hoogte -
02 November 2010 - 09:51
Marjolijn:
Volgens de weersverwachting op deze site is het vandaag in Bryce Canyon 21 graden (Max.), woensdag 24 en de dagen daarna 23 graden graden. lekker weertje dus. Ook in Las Vegas? merk je nog wat van allerzielen (2 Nov)? in Mexico schijnen ze dat uitgebreid te vieren. -
04 Maart 2011 - 20:54
Martin:
Hi Diederik,
could you post your email address here? I cannot find it even in your profile.
After we split in Indian Garden I took picture of you when you were on your way to Phantom Ranch. I took the picture from bit a distance as I was on my way to Plateau. If you would like to have those two pictures post your email address here.
Take care,
Martin -
04 Maart 2011 - 21:34
Diederik:
Hi Martin!
How are you doing at the moment? Did you make your way out of the canyon before the hail and the rain started? I was kind of worried about that becaus the storm started at the moment i arrived at Phantem Ranch, and you had to walk mutch further then I had.
I would really like to have the fotos! Can you send them to d.terkuile@gmail.com ?
I will send my pictures from our grand canyon hike to you as well.
Greetings,
Diederik
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
